Od posljednje gromile na pravoj liniji granice povučene od Vrlike do Sinja, postavljene na Vulića gredi započinje granični luk oko Sinja. Prva gromila na ovom sektoru postavljena je ispod puta na Đokovića njivi,[1] druga, između dva puta na Đokovića brijegu, u zaseoku sela Lučane koji se tada nazivao Voumza.[2] Treća gromila postavljena je na brdu sela Suhač,[3] a četvrta na brežuljku koji leži između ove tačke na kružnoj liniji i samog sela Suhač,[4] odakle je granični luk produžavao naniže, i »na mjestu koje gleda prema javnom putu, u blizini kuće pod nazivom Zobanovina«[5] postavljena je peta gromila od kamena. Odavde je granica išla i dalje strmu, zatim je izbila u ravnicu, a šesta gromila od kamena i zemlje, postavljena je u blizini Ciganskog bunara,[6] pošto se pređe put koji iz sela Hrvače vodi u Sinj. Odavde granica vodi grebenom. Sedma gromila postavljena je »u blizini Kosovića posjeda«,[7] u ataru sela Karakašica,[8] »na rubu brda koje gleda prema polju«.[9] Odavde se granica ponovo spušta i uskoro zalazi u atar sela Podstinje.[10]

Osma gromila postavljena je pored jednog bunara, blizu druma »koji od Ali-pašinog čitluka[11] vodi u tvrđavu Sinj«, a deveta »u blizini gumna s lijeve strane suhog ponora, koji se nalazi na ravnom mjestu u njivama«.[12] Granica se odavde penje na Postinjsku gredu,[13] i na jednoj istaknutoj, ovalnoj stijeni, na samom grebenu, »na mjestu koje gleda prema mostu rijeke Cetine i polju« postavljena je deseta gromila od kamena. Granični luk se odavde ponovo spušta, prolazi kroz hrastovu šumu koja i danas postoji, izbija na strminu velike uvale,[14] i vodi do jedanaeste gromile koja je postavljena »na brdu koje gleda prema Jasenskom polju«.[15] Odavde je granica vodila ponovo kroz hrastovu šumu do dvanaeste gromile od kamena, postavljene na Gluvim stinama,[16] odakle je silazila u atar sela Glavice,[17] a trinaesta gromila postavljena je »blizu jednog velikog oraha, na rubu njive koja se nalazi pod stijenom«.[18] Odavde je prelazila preko suhe jaruge koju mještani nazivaju Rivina i vodila do četrnaeste humke od kamena i zemlje, postavljene »blizu javnog druma, koji od mosta preko rijeke Cetine vodi u tvrđavu Sinj«. Granični luk odavde prelazi preko obradivog zemljišta, a petnaesta gromila postavljena je »na putu, između dva orahova stabla, pokraj Karahodžića kuća, blizu Koštića kule«.[19] Šesnaesta gromila nalazila se iznad ove kule, koja je ostala na mletačkom teritoriju, odakle je granica vodila »preko bašča i bostanluka«[20] do sedamnaeste gromile, postavljene »blizu ugla Karahodžića ahara, pokraj dva velika orahova drveta«.[21] Iz dokumenata o razgraničenju vidi se da je granična linija cijepala imanje ovih Karahodžića, čije su kuće ostale na turskom teritoriju a pojate na mletačkom. Pošto je granični luk prošao lijevom stranom Karahodžića pojate, osamnaesta gromila postavljena je »na privatnom putu«, a devetnaesta, pošto se pređe »mali brežuljak«,[22] na ziratnom zemljištu, »prilazeći javnom putu koji od Osmanagića kuća vodi u tvrđavu Sinj«.[23] Granica odavde produžuje u luku, prelazi ovaj put, ide preko obradivog zemljišta i izbija »iznad Šaronića kule«,[24] gdje je, blizu puta postavljena dvadeseta gromila, odakle, idući stalno poljem i plodnim zemljištem, dovodi do dvadeset i prve humke, postavljene »na livadi poznatoj pod nazivom Maloharica«.[25] Odatle u pravcu sela Brnaze nalazilo se u vrijeme popisa jezero.[26] Dvadeset i druga humka postavljena je blizu toga jezera, dvadeset i treća u samom jezeru, a posljednja, dvadeset i četvrta humka, postavljena je s one strane jezera, u ataru današnjeg sela Brnaze,[27] kojom se i završava polukružna linija oko Sinja.